Mar tranquilidade, op Tarrafal de Monte Trigo

Het is licht.

Het ontbijt staat klaar.

Vanaf half 8 zijn we welkom.

We zijn in slaap gevallen met de ruisende zee

En wakker geworden door het gekraai van de hanen.

Dit is Tarrafal   

Eén prachtige continue

in-

en

uitademing.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

MAR TRANQUILIDADE

 De voorkant van het hotelletje

 doorkijkje door de poort naar buiten

ons huisje  aan de achterkant

 ons balkonnetje en  opa op ons balkonnetje

 onze bedden met klamboe erboven, die we 's avonds zo boven onze bedden kunnen uitrollen.

 binnenplaatsje voor ons huisje met een hangmat  

 de binnenplaats, beneden ...

...een oase van rust

 traditionele huisjes voor de gasten

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Het is zaterdag 24 maart. Opa is opnieuw een beetje erger ziek geworden. De tocht door de bergen ging erg goed  maar eenmaal in Tarrafal aangekomen heeft hij teveel gegeten. Zijn lichaam was daar nog niet op voorbereid. Direct bij aankomst kregen we een drankje aangeboden en konden we aan tafel gaan. Heerlijke soep met brood. En 's avonds stond op de lange muur voor het hotel  het avondeten uitgestald.

Ook daar heeft opa zo van genoten. En ondanks dat hij alleen groenten koos, geen vlees, geen vis, kreeg hij wel weer een terugslag. Het lichaam accepteerde deze hoeveelheid in één keer, na twee dagen vasten, niet. 

En nu is het 8.00 uur. 

   Er wordt al een tijdje druk geveegd. 

Wij gaan naar beneden. Het ontbijt staat klaar. Ook dit is op de muur van het hotel uitgestald.

Mandjes met gebakken brood worden rondgebracht.

Langzamerhand komen de gasten naar deze ontmoetings- spelletjes- en etensplek.

Iedereen zoekt een tafeltje op. 

Opa kiest een plekje met uitzicht op de zee.  Maar hij wil nog niets eten. Drinkt twee koppen thee en wat water.

Frank, de eigenaar komt langs. Of we misschien ook zin hebben in een kop soep? We vertellen Frank over het ziek-zijn van opa. Dat zijn darmen het eten niet accepteren. Een bacterie misschien? Of de zon? Frank vraagt of we misschien witte kaas hebben gegeten? Dat wordt overal in Kaapverdië verkocht, maar als het niet vier keer goed  gesteriliseerd wordt blijft de bacterie, die er altijd in zit, aanwezig. Dit zou heel goed de oorzaak kunnen zijn.

Dit lijkt te kloppen. Opa en ik zijn dol op geitenkaas. Hebben dit vanaf dag één gegeten. Zou dát het kunnen zijn?

"Maar...we hebben allebei de kaas gegeten." vertelt opa.

"Ja, dat is gek hè," antwoord Frank.

"Ik wordt direct doodziek, maar mijn vrouw heeft ook nooit ergens last van!"

Na het ontbijt gaat opa direkt even liggen.

In de hangmat op het plaatsje bij onze voordeur.

 Rust

Opa kan zo heerlijk uitrusten óf het boek lezen dat hij heeft uitgekozen uit de bibliotheek. De bibliotheek heeft voor ieder wat wils, in verschillende talen. 

 Opa is direct verdiept in het boek.

Ondertussen maak ik nog even wat foto's beneden van het ontbijt. Toevallig heb ik per ongeluk twee van de medewerkers erop gezet: Raphaëla en David. Ik vraag of het oké is dat ik dit heb gedaan? "Ja hoor," antwoord Raphaëla, "Maar zou je misschien ook een foto van ons samen willen maken?"

"Ja natuurlijk!"antwoord ik.

"En weet je, straks kan ik jullie deze zelfs ook écht geven."

"Oh, dat zou fantastisch zijn!" antwoordt Raphaëla verheugd in het Duits.

Ik maak een paar foto's. De laatste vinden zij het mooist. Dan ga ik ermee naar opa. Samen printen we de foto uit. Vanavond bij het diner zullen wij deze geven. 

wordt vervolgd.....